KNX dla profesjonalisty cz. 7 – Warstwa fizyczna – Budowa zewnętrzna urządzeń

WARSTWA FIZYCZNA

Budowa zewnętrzna urządzeń

Urządzenia stosowane w instalacji KNX można podzielić ze względu na zastosowanie na dwie grupy: urządzenia systemowe i urządzenia magistralne. Ze względu na budowę zewnętrzną urządzenia te można podzielić na: podtynkowe, natynkowe, do montażu na szynie instalacyjnej DIN, lub do wbudowania. Typowymi urządzeniami przeznaczonymi do instalacji podtynkowej są wyjścia binarne, aktory załączające. Instalacji natynkowych wymaga się w przypadku wszelkich przełączników i ekranów. Jednak tego typu urządzenia często mają budowę dualną. Jedynie część potrzebna użytkownikowi jest zainstalowana natynkowo. Port magistralny urządzenia jest wtedy zainstalowany podtynkowo i łączony z modułem aplikacyjnym standardowym interfejsem aplikacyjnym (Physical External Interface – w skrócie PEI). Urządzenia do montażu na szynie instalacyjnej mają budowę modułową o zestandaryzowanych rozmiarach dopasowanych do szyny oraz odpowiednim mocowaniem. Szerokość na szynie jest określana jako półwielokrotności TE (TE = 17.5 mm) np. 1.5 TE, 4 TE. Tego typu urządzenia są najczęściej instalowane w rozdzielnicy, zatem są to wszelkiego rodzaju zasilacze, sprzęgła, zegary systemowe. Urządzenia do wbudowania mają w pełni znormalizowane kształty dopasowane do umieszczenia wewnątrz konkretnych jednostek. Przykładem może być urządzenie załączająco-ściemniające instalowane w obudowie świetlówkowej. Bez względu na sposób instalacji i zastosowanie wszystkie urządzenia KNX posiadają w swojej obudowie diodę sygnalizacyjną i przycisk programowania, które są wykorzystywane m.in. do nadawania adresu indywidualnego urządzeniu.

Maciej Turski