Loxone dla profesjonalisty cz. 6 – Magistrala systemowa

MAGISTRALA SYSTEMOWA

 Protokół CAN

Magistrala Loxone BUS powstała na bazie magistrali przemysłowej CAN (Controller Area Network). Powstała ona w latach 80. z myślą o przemyśle samochodowym, jednakże szybko, ze względu na bezawaryjność zyskała popularność jako przemysłowa magistrala polowa. Na jej podstawie powstały standardy takie jak: DeviceNet, Profibus i CANopen.

CAN to szeregowa sieć polowa o maksymalnej transmisji równej 1Mb/s zależnej od długości magistrali. Topologie przewidziane dla sieci CAN to magistrala lub łańcuch. Sieć ta jest typu rozgłoszeniowego – nieistotny jest nadawca wiadomości, tylko jej treść i adresat. Jest to sieć typu multi-master. Za usuwanie kolizji podczas nadawania w tym samym czasie kilku komunikatów odpowiadają procedury arbitrażu. Konstrukcja ramki w sieci CAN ma strukturę bitową, jednakże pole danych jest ograniczone do 8 bajtów. Za poprawność przesłania pojedynczej ramki odpowiada cykliczna redundancyjna suma kontrolna CRC.

Charakterystyka magistrali

Sieć CAN na bazie której powstała sieć Loxone BUS jest opisana w dokumencie ISO 11898-2 (Sieć CAN o dużej prędkości). Składa się ona z dwóch przewodów (zalecana jest skrętka ekranowana kategorii 5) oraz rezystora terminującego 120Ω. Zalecana przez producenta długość sieci to 500 metrów. Niezalecane są inne topologie sieci niż magistrala, jednakże akceptowalna jest topologia drzewa o krótkich gałęziach. Poprzez magistralę Loxone BUS możliwe jest podłączenie do trzydziestu modułów rozszerzeń.

Maciej Turski